1 januari 2020 - Nina

Na vorig jaar weer een streep te hebben moeten zetten voor door de planning na de Run-Bike-Run in mei in Almere en vervolgens 4 maanden niet hardgelopen te hebben vanwege de pijn in mijn hielen, heb ik toch weer goede hoop voor 2020. 

Vol goede moed heb ik dan ook een mooie planning in elkaar gedraaid en hoop deze ook volledig uit te kunnen voeren. Het hoogtepunt wordt natuurlijk het WK in Almere. Dit is te mooi om te laten lopen. Daarvoor moet ik me natuurlijk wel nog kwalificeren aangezien ik vorig jaar geen halve of hele triathlon heb kunnen doen. Ik ga ervan uit dat het goed gaat komen. De spirit is in ieder geval goed ;-)

1 januari 2020 - Thomas

Ondanks dat ik merk dat ik een stapje terug moet doen in mijn ambities, bevalt de levensstijl van een triathleet mij nog steeds erg goed. En na 14 seizoenen lange afstand triathlon is mijn referentiekader zo gevormd geraakt dat een seizoen zonder lange afstand een beetje leeg voelt ;-) Na in 2015 mijn 10e hele in Almere gedaan te hebben was ik wel even klaar met de polder, maar na 4 edities als vrijwilliger is het toch weer gaan kriebelen. En als dan ook nog het WK in de klassieke lange afstand naar Almere komt, is de verleiding wel erg groot om nog 1 keer Almere te gaan doen!

7 juli 2019 – Thomas

Ik wilde nog heel graag mijn 25e finish op een hele binnen halen en Roth is voor mij de mooiste wedstrijd om dit jubileum te vieren en vooralsnog mijn laatste hele te doen. Vorig jaar deed ik mijn 5e Roth en op dat moment had ik eigenlijk al gedacht dat het mijn laatste Roth zou zijn, maar Nina en ik hadden weer zo genoten van onze tijd in Roth, vooraf en tijdens de wedstrijd, dat we dit graag nog een jaar wilden doen. Toen ik me vorig jaar weer aanmeldde deed ik dat met het idee om nog een keer vol voor de sub9 te gaan. De voorbereiding liep anders en die sub9 durfde ik vooraf alleen maar over te dromen.

7 april 2019 - Nina

Het is altijd een feest om in de marathon van Rotterdam te lopen. Tijdens deze editie leek niemand dit evenement te willen missen.  Bijna overal stonden wel supporters, soms rijen dik. En zo enthousiast, constant aanmoedigingen heb ik gehoord. Ze maken er een sport van om je bij naam aan te moedigen. Gaaf hoor!

Ondanks dat was deze marathon voor mij wel de zwaarste die ik gelopen heb. Doordat het op zaterdag nog maar 10 graden was en vervolgens de temperatuur op zondag in Rotterdam op 24 graden uitkwam, had het  lichaam geen tijd gehad om te acclimatiseren. Normaal heb ik toch wat minder last van de warmte. Daarbij kwam dat ik al de hele week met een hoestje liep welke op donderdag ernstig werd. Ik voelde me ook moe en niet fit, ondanks dat ik bijna niet trainde. Maar ja, niet geschoten is altijd mis. Dus gewoon starten.